ژیان در ایران

ژیان خودروی کوچکی بود که متناسب با ترددهای درون شهری و برای تامین نیاز یک خانواده

کم جمعیت با حداقل قیمت و هزینه نگهداری طراحی شده بود. محبوبیت زیاد این خودرو

به دلیل قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن بود.

تولید این خودرو در ایران از اواخر دهه ۱۳۴۰ در شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا) آغاز شد.

ژیان برای سال ها در یک مدل و به صورت سواری هاچ بک تولید می شد اما پس از سال

۱۳۵۳ بر تنوع مدل ژیان های تولیدی افزوده شده و مدل وانت این خودرو با نام

"ژیان مهاری" و "ژیان پیکاپ" (وانت اتاق دار) تولید شد.

مشخصات فنی

    حجم موتور: ۶۰۲ سی‌سی هواخنک، ۲ سیلندر و ۴ زمانه
    قدرت موتور: معادل ۳۵ اسب بخار در دور موتور ۵۷۵۰
    بیشترین سرعت: ۱۱۸ کیلومتر در ساعت
    وزن: معادل ۵۷۰ کیلوگرم
    مصرف بنزین: حدود ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و حدود ۳۰ لیتر سوخت را هم می‌تواند حمل کند
    گیرباکس: ۴ دنده در جلو و یکی عقب
    انتقال حرکت: دیفرانسیل جلو است و ترمز دستی هم بر روی چرخهای جلو قرار دارد.
    سیستم تعلیق: تعلیقی که در ژیان استفاده شده‌است، نسبت به زمان خود بی نظیر است:

تعلیق Suspention این خودرو بصورت دو استوانه‌است که در زیر خودرو قرار دارد،

در واقع نوعی کمک فنر که در طول خودرو قرار می‌گیرد و هر کدام از میله‌ها به یکی از چرخ‌ها متصل می‌شود.

ضربه گیر هم یک واحد مجزاست.

جالب است بدانید که یک مهره در آن وجود دارد که با شل و سفت کردن آن (بصورت دستی)

می‌توان ارتفاع خودرو را تنظیم کرد. (به این نوع سیستم تعلیق هیدرونیوماتیک می‌گویند).

بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق است که در موانع و دست اندازها تا این حد نرم و راحت است.

    سیستم ترمز: بصورت کاسه‌ای، حتی در جلو است و عجیب این است که لنت و

طبق‌های آن به جای پشت چرخ‌ها، روی پلوس‌ها و در کاپوت قرار دارد.

برای مطالب خواندنی بیشتردر مورد ژیان